Kitabı te ocakta almışım ama ancak haziranda okuyabildim. :( Polisiye ve gerilim kitaplarından biraz uzaklaşmak için aldım kendilerini. Tamam hâlâ seviyorum okumayı fakat durmadan bi' kaçma ve kovalamaca içinde olmak biraz bunalttı beni. Üstelik artık polisiye kitapları da tekdüze olmaya başladı. Birkaç yazar dışında tabi.
Yazım spoiler içerebilir.
Kitabın adını duyan çoğu insan konusuna az çok hakimdir diye düşünüyorum. O yüzden konusu üzerinden fazla durmayacağım.Kitap Avukat Utterson üzerinden anlatılıyor. Kitaba başladığımda biraz "Ne oluyoruz ya?" dedim kendi kendime. Ama ilerleyince taşlar yerine oturdu. Utterson arkadaşının anlattığı bir olayda adı geçen şahsiyetin arkadaşı Henry Jekyll'ın vasiyatnamesinde mirasını bıraktığı insan olduğunu anlar Bunun üzerine biraz kafa yorup ortak tanıdıklarına sorar. Ve Hyde'cığımızın kötü olduğu kanısına varır. Sonra da bu Hyde denen adamın, arkadaşıyla ne işi olabileceğini merak eder. Zaten olaylar da bunun etrafında gelişir.
Kitapta dikkatimi çeken bazı ayrıntılar vardı. Jekyll ile Hyde'ın aynı kişi olduğunu biliyordum fakat Hyde her zaman kısa boylu, kıllı ve çirkin suratlı tasvir ediliyordu ancak Jekyll tam tersi; uzun boylu, temiz yüzlü, kendinden emin. Bu bende biraz kafa karışıklığı yarattı. Direkt sonunu okumayı bile düşündüm ama kendimi tuttum. Bunun nedeni zeki doktorcuğumuzun yaptığı bir ilaçmış. O ilacı aldıktan sonra içinde barındırdığı kötülük kendini salıveriyormuş. Aynı şekilde Hyde olduktan sonra ilacı içerse tekrar Jekyll oluyormuş. Açıkçası hu ayrıntı beni çok etkiledi - iyi anlamda.
Hyde, aslında Jekyll'ın içinde barındırdığı kötülüğün dışa vurulmuş hâli. Her anlamda. Aşırı davranışları olsun, insanlara karşı kaba davranışları olsun veya da yaptıklarının sonunu düşünmemesi olsun... Bu liste çoğaltılabilir. Bizim de yaptığımız bu aslında. İstediklerimizin peşinden koşmayıp prangalar vuruyoruz duygularımıza, bu da bır dağ oluşturuyor içimizde ve kendimizi yapmak istemediğimiz şeyleri yaparken buluyoruz.
Okuyun, okutturun.
0 yorum:
Yorum Gönder